Kiedy mówisz, kiedy słuchasz… o dziecięcej modlitwie

W tym czasie uczniowie przystąpili do Jezusa z zapytaniem: „Kto właściwie jest największy w królestwie niebieskim?” On przywołał dziecko, postawił je przed nimi i rzekł: „Zaprawdę, powiadam wam: Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak dzieci, nie wejdziecie do królestwa niebieskiego. Kto się więc uniży jak to dziecko, ten jest największy w królestwie niebieskim. I kto by przyjął jedno takie dziecko w imię moje, Mnie przyjmuje”.

Mt 18, 1-5

Nieustannie zachwyca mnie modlitwa spontaniczna dzieci. Szczery pięciolatek, który tłumaczy Panu Bogu, że mama jest smutna i trzeba ją pocieszyć, ale czterolatka wyznająca w zachwycie: „Panie Jezu, jesteś najpiękniejszy na całym świecie! Kocham Cię!” to bardzo wzruszające widoki. Dzieci mają wrodzoną łatwość rozmowy z Bogiem, dopóki my, dorośli, nie spróbujemy ich wpisać w taki lub inne pobożne ramki. One przychodzą do Boga tak po prostu, jak do Ojca i Przyjaciela. Najważniejszym zadaniem opiekunów jest… niezepsucie tego.

Czy Pan Bóg mnie słyszy?

Jest to chyba podstawowe pytanie, które pada w kontekście modlitwy w przedszkolu. Mówię do Boga, znam już odpowiednie słowa. Ale czy „po drugiej stronie” ktoś mnie słucha? W odpowiedzi na to pytanie powstało takie oto, lubiane opowiadanie, w którym Piotrek przekonuje się na własnej skórze o tym, czy Pan Bóg może go usłyszeć. Posłuchajcie i wy:

Dzieci naprawdę chętnie mówią do Boga swoimi słowami. Modlimy się też różnymi modlitwami, z których ulubiona przez dzieci brzmi tak:

Prościuteńko w Niebo droga,

kochaj ludzi, kochaj Boga.

Kochaj słowem i czynami,

pójdziesz w Niebo z Aniołami.

Marianna Popiełuszko, mama bł ks. Jerzego Popiełuszki

Za to najmłodsze trzylatki bardzo lubią (po uprzednim wprowadzeniu i wytłumaczeniu) taką modlitwę:

Mój Tato w Niebie – ja kocham Ciebie!

Niekończąca się… piosenka

Kiedy kogoś bardzo lubimy, moglibyśmy nigdy nie kończyć rozmowy z nim. Pan Bóg również chciałby z nami rozmawiać nieustannie! Poniższa piosenka również jest nieustająca – można ją śpiewać i śpiewać. Na zajęciach często ciężko nam ją przerwać. Brzmi ona tak:

Kiedy mówisz, kiedy słuchasz, C F

to rozmowa jest od serca do ucha. G C G

A gdy w sercu swym masz Boga, C F

to modlitwą się z nim taka rozmowa. G C G

Kiedy mówisz (na poważnie), kiedy słuchasz (tak uważnie),

to rozmowa jest od serca do ucha.

A gdy w sercu (dnia każdego) swym masz Boga (dla Niego),

to modlitwą się z nim taka rozmowa, kiedy mówisz…

Jak rozmawiać, to porządnie

Zdarza się jednak, że mówimy do Boga, choć… wcale tego nie zauważamy. Co gorsza, nie zauważamy nawet, że zwróciliśmy się do Niego po imieniu! Dlatego na zakończenie króciutki wierszyk, który zwraca na to uwagę.

Jest to jeden z jedenastu wierszyków, które zostaną jesienią opublikowane w formie ebooka oraz audiobooka. Wierszyki nawiązują do przykazań, ale zasadniczo nie wprost. Każdy będzie opatrzony kilkoma zdaniami i pytaniami, które można wykorzystać podczas rozmowy w domu lub przedszkolu, a nawet szkole podstawowej. Przykład:

„Kiedy kogoś lubimy lub kochamy, często mówimy na głos jego imię. Nie pozwalamy, by ktoś inny to imię znieważał lub się z niego wyśmiewał. Jeśli Pan Bóg jest dla nas ważny, starajmy się, by Jego imię nie było zwykłym słowem ze słownika, ale słowem szczególnym, wymawianym z troskliwością i w odpowiednich momentach. Pamiętajmy, by nie wołać do Boga, jeżeli nie chcemy rzeczywiście z Nim porozmawiać, a tylko użyć Jego imienia jako kolejnego wyrazu w zdaniu.

• Czy wiesz, jakim imieniem przedstawił się Pan Bóg? Przeczytaj o tym wydarzeniu: Wj 3, 13-14.
• Gdy będziesz się dziś modlić, postaraj się mówić do Boga i o Bogu z szacunkiem i miłością.
• Czy wiesz, co oznacza twoje imię? Poproś dorosłych o pomoc w sprawdzeniu tego.
• Jakie, twoim zdaniem, jest najpiękniejsze słowo na świecie?”

Więcej szczegółów już niebawem!

Panie Jezu, naucz nas rozmawiać z Tobą, mówić i słuchać szczerym, dziecięcym sercem. Amen.